Een terugblik op mijn schooltijd en de weg naar zelfontplooiing

Toen ik 15 jaar was en in het 3de middelbaar zat, begon ik steeds meer en meer tegen mijn zin naar school te gaan. Aan de buitenkant leek alles goed te gaan; ik studeerde ijverig en haalde mooie punten. Innerlijk daarentegen voelde ik dat mijn vuur langzaam aan het uitdoven was.

Verdwaald en alleen

De populairste van mijn jaar was ik niet, maar de meesten kenden me wel en ik kwam met iedereen goed overeen. Toch voelde ik me altijd zo alleen. Mijn vrienden gingen ook niet graag naar school; dat gevoel hadden we gemeen. Maar zij konden zich er sneller bij neerleggen, terwijl ik verdrietig en boos werd door de invloed van het schoolsysteem op mijn leven.

Ik frustreerde me aan zoveel: het wantrouwen van directie en leerkrachten in de jongeren, het gebrek aan passie van de leerkrachten, het strikt volgen van het leerplan zonder ruimte voor creativiteit, de regeltjes. De wens om op een andere manier te mogen leven was groot, maar ik wist niet waar ik die andere manier van leven kon vinden.

Tot het niet meer verder kon

Ik hield het nog vol op school tot kort na de kerstexamens van het 5de middelbaar, maar toen was ik echt helemaal op. Ik herinner me nog dat ik mijn hoofd gewoon op de banken móest leggen omdat ik zo vermoeid was.

Uit bed geraken ging al moeilijk voor school, maar nu kon ik ook voor mijn hobby’s en de leuke dingen niet meer uit bed. Gelukkig is mijn mama huisarts, die voor mij aan de alarmbel heeft getrokken en me thuis heeft geschreven.

Het was eng om in zo’n verdoofde staat te zijn, waarbij je alles maar ondergaat in plaats van echt te leven. Burn-out, bored-out, depressie—het zijn allemaal diagnoses die ik had kunnen krijgen. Maar de essentie was dat ik geen mentale aandoening of diagnose had; ik had te lang geen contact gehad met wie ik echt ben.

Zelfontplooiing als noodzaak

Wanneer je jezelf niet kunt zijn en je je talenten en interesses niet kunt ontwikkelen, word je daar ziek van: mentaal en/of fysiek. Kinderen en jongeren hoeven niet klaargestoomd of opgevoed te worden voor de ‘echte’ wereld; ze willen ondersteund en begeleid worden in hun zelfontplooiing en gezien worden voor wie ze zijn. Jouw plaats nemen in de wereld volgt dan vanzelf.

Een nieuwe Weg: de Examencommissie

Toen ik even thuis was, koos ik ervoor om mijn examens af te leggen bij de Examencommissie. Dit was zeker niet ideaal, want de leerstof viel niet in mijn interessegebied en er was geen begeleiding. Toch gaf dit me de vrijheid om op mijn tempo te studeren. Het halen van een diploma was deze keer volledig in mijn handen.

Zo kon ik bijvoorbeeld periodes intens studeren en andere periodes alles maandenlang laten liggen en me alleen met muziek bezig houden.

Hoogsensitiviteit als kracht

Tijdens mijn zoektocht naar mezelf herkende ik me sterk in de kenmerken van hoogsensitiviteit. Van jongs af aan voelde ik veel en kreeg ik een overvloed aan prikkels binnen. Dit gaf me vaak het gevoel dat er iets mis met mij was, omdat ik meer rust en stilte nodig had dan de meesten.

Ik heb geleerd om deze sensitiviteit of bewustzijn te zien als een kracht in plaats van een last.

De keuze voor geneeskunde

Na lang twijfelen koos ik uiteindelijk voor geneeskunde. Arts worden was altijd een kinderdroom geweest. Deze wens kwam voornamelijk uit mezelf, en studeren voor het ingangsexamen ging dan ook vlot.

Maar tegen de paasvakantie van mijn eerste jaar zat ik opnieuw in een depressie, deze keer iets dieper. Ik botste op het tempo van ons hoger onderwijs en het bijbehorende tempo van onze maatschappij. Hard werken, veel stress en je gezondheid op de tweede plaats zetten—dat leek de prijs voor succes te zijn.

Een pauze om thuis te komen

Ik besloot een pauze te nemen van alles. Ondanks de druk van de maatschappij, liet ik mezelf toe om even niets te hoeven studeren, presteren of doen, maar gewoon te kunnen zijn. Zo ontdekte ik mijn diepe verlangen naar spiritualiteit en mijn natuurlijke aanleg om alleen te zijn en stil te worden in mezelf.

Ik leerde mediteren, volgde yoga in zijn meest pure vorm, en ging voor zes maanden naar India voor spirituele groei.

Terugkeer en Inzicht

Ik keerde terug naar België met de intentie om weer naar India te gaan. Maar eenmaal terug besefte ik dat mijn missie en groei hier in België en het Westen lagen.

Het lijden dat ik zelf heb ervaren, herkende ik bij veel andere jongeren (en volwassenen). De inzichten die ik kreeg in mijn eigen helingsproces, brachten me in mijn kracht. Zo voelde ik opnieuw mijn vermogen en passie om een veilige haven te zijn voor mensen, zodat hun emoties en expressie volledig tot uiting kunnen komen.

Voor iedereen die zoekende is: je hoeft het nooit alleen te doen.

"Voor iedereen die zoekende is: je hoeft het nooit alleen te doen."

- Tomas